De dag ervoor waren we Brabanders tegengekomen. Ze waren onderweg naar Spanje, in hun oude Renault 5, om daar te gaan wonen. Samen met 2 hondjes op weg naar een nieuw leven. Toevallig stonden ze op dezelfde camping, ergens in een klein dorp in Noord Frankrijk. Nog toevalliger was, dat we zonder het te weten een maand eerder ook op dezelfde camping stonden, maar dan in NL.. Het was een gezellige avond en de nacht was korter dan we gewend waren.
De dag erna was het warm, bloedheet eigenlijk. We hadden verwacht in het volgende dorp wel iets van een Boulangerie te treffen. Echter bleek ook hier weer alle middenstand verloren gegaan door de leegloop van het platteland.
We zouden de komende 30 km niets meer tegenkomen en onze voorraad was minimaal. We leefden inmiddels al een aantal dagen op brood.
Ik deed een verwoede poging onderdak te vinden voor die avond, belde alle telefoonnummers uit ons boekje. Zonder succes. Er zat niets anders op dan de 30 km door te lopen.
Bij het afdalen van een heuvel zagen we deze wilg, naast een klein beekje. Dankbaar gebruikmakend van haar schaduw besloten we even te pauzeren. Schoenen uit en de oververhitte voeten koelden we in het watertje.
Nog 1 keer belde ik het nummer waar ik 4x geen gehoor had gekregen. Ouii?? Yes! Een mevrouw neemt op, ik leg onze situatie uit. Natuurlijk mogen we komen, of we ook wat te eten willen vnv? OUI svp! Mevrouw vraagt waar we nu zijn. Uhh.. geen idee.. Vrolijk roept ze: 'Dans la Natureee!!' haha 'Ouiiii! Dans la Natureee' roep ik terug met een glimlach.
Met de overnachting geregeld op een comfortabele 20km besloten we nog even te blijven op deze prachtige plek. Om nu zonder zorgen te kunnen genieten van la nature; de stilte, het zachte warme windje, het watertje.
En het stel waar we uiteindelijk terecht kwamen.. Dat is ook weer een heel verhaal.