“Wanneer we onszelf kennen, kunnen we ons dienovereenkomstig gedragen.
Zelfherkenning is een noodzakelijke voorwaarde voor zelfbeheersing.”
- Handboek Chinese Geneeswijzen | Harriet Beinfield, Efren Korngold
Door elke keer aanwezig te zijn in het lichaam, en daar de grenzen tegen te komen die het aangeeft, leren we onszelf kennen. Dit klinkt vrij gemakkelijk. Maar ga eens na hoe je je grenzen doorgaans tegemoet treedt? Is dit liefdevol? Omarmend? Zonder oordeel? Meestal niet. Meestal moeten we van onszelf eigenlijk verder kunnen, gaat de mind los met vergelijkingen met anderen en wordt er een diepe ontevredenheid getriggerd.
Deze reacties kunnen zien, kunnen laten zijn en weer kunnen laten gaan, is wat yoga een krachtige beoefening maakt en het verder doet laten rijken dan het fysieke.
Vaak wordt begeleiding hiervoor uitgedrukt met zinnen als ‘wees lief voor jezelf’, ‘blijf binnen je grenzen’, ‘blijf met je aandacht bij jezelf’. En los van het feit dat dit inderdaad is waar het over gaat; wordt dit vaak opgepakt als ‘oh nee ik mag niet vergelijken’, of ‘hè nee dit mag ik niet denken’, ‘ohja ik móét lief zijn voor mezelf’. Waarmee de goedbedoelde instructie weer een reactie op de reactie creëert.
In plaats hiervan, kijk eens of je aandacht kunt hebben voor alles wat er gebeurt, op het moment dat je met een yoga beoefening bezig bent. En kijk dan eens of je kunt gaan herkennen, alle gedachten, emoties & sensaties die langskomen. Openen voor alles wat er is, zonder dat je het hoeft te veroordelen, hoeft weg te duwen of er in mee hoeft te gaan.
Dit maakt yoga een weg tot zelfherkenning en daarmee uiteindelijk ook tot zelfbevriending. Vanuit daar kan dan ook het echte lief zijn voor jezelf beginnen te stromen.