We waren net een half uurtje onderweg toen we een man tegenkwamen. Een jaar of 80, kwam van zijn moestuintje af met een mand vol geoogste groenten. Hij had een grote haakse neus en stralende ogen. We maken een praatje.. Over de tijd dat iedereen nog bij 1 iemand tv ging kijken, mensen überhaupt nog met elkaar ‘babbelden’, toen er nog niet zoveel haast was.. Bij het horen van onze plannen roept hij uit “Amai da’s gezond he!”. Onze harten zijn gevuld na dit simpele, menselijke contact.
We zijn net in België. Het voelt nog wat onwennig, hoe zou de situatie hier zijn? Daarnaast zitten onze tenen (vooral die van mij) volledig onder de blaren. Goed te doen als je aan het lopen bent. Maar na een kleine pauze en dan weer beginnen.. Strompelend voorwaarts.
Onze bestemming voor vandaag is Driest.
Al deze tijd hebben we overnachtingsplekken kunnen vinden. Voornamelijk op campings. We proberen het provinciedomein, maar die geven geen sjoege. We voelen weinig vertrouwen dat we voor vanavond iets gaan vinden.
Ineens worden we geroepen door een vrouw die in haar tuin werkt. Even een praatje. Tegenover haar wonen ook pelgrims, ze ontvangen regelmatig wandelaars in hun huis. We volgen haar uitgestrekte vinger en zien inderdaad, tot onze grote verbazing, een blauw bordje met gele schelp hangen. We waren er zelf blind voorbij gelopen.. Helaas waren ze op dat moment op vakantie, maar het vertrouwen dat iets zich vanzelf wel aan zal dienen, is terug.
Eenmaal in de stad besluiten we deze nacht voor de eerste keer vrij te staan. We slaan in bij de supermarkt en lopen richting een natuurgebiedje grenzend aan de stad. Daar komen we de mensen achter de pijltjes tegen! Een begeleider met 2 paden-uitzetters in opleiding. Weer een leuk praatje. Zij nemen onze laatste twijfel weg over het vrij staan; ah ja, dat kan prima.. Na een tijdje zoeken vinden we een plekje naast een maisveld. De boer rijdt net weg en steekt zijn hand op. We eten warme noodles en drinken een biertje. Bij een prachtige zonsondergang zetten we de tent op & duiken meteen de slaapzakken in ivm de kou. De eerste keer vrij staan smaakt naar meer.